در پژوهشی که توسط Jaermka و همکاران (2013) انجام شده است، 200 فرد که از سرطان سینه جان سالم به در برده بودند و در زمان مطالعه 2 ماه تا 3 سال از درمان آن ها گذشته بود تعدادی پرسشنامه مربوط به درد، افسردگی، خستگی، و کیفیت خواب را پر کردند و از آن ها برای تعیین میزان آنتی-بادی¬های Cytomegalovirus (CMV) و ویروس اپشتین-بار (EBV) نمونه خون گرفته شد. احساس تنهایی توسط مقیاس احساس تنهایی یو سی ال ای، UCLA Loneliness Scale (Russel, 1996)، اندازه گیری شد.
عفونت های HCMV یا Human Cytomegalovirusدر افراد سالم به چشم نمی آیند و مشکلی ایجاد نمی کنند، اما برای افرادی که دستگاه ایمنی آن ها ضعیف است، می توانند خطر مرگ را درپی داشته باشند مانند افراد مبتلا به HIV، افرادی که پیوند عضو انجام داده اند، یا نوزادان تازه متولد شده. عفونت های HCMV 50 تا 80 درصد بزرگسالان را در امریکا آلوده می کند (ویکی پدیا).
ویروس اپشتین-بار یکی دیگر از شایع ترین ویروس ها در انسان است. در امریکا 90 تا 95 درصد بزرگسالان سابقۀ آلودگی با این ویروس را دارند. اکثر افراد به این ویروس مبتلا می شوند و سیستم ایمنی با آن سازگار می گردد (ویکی پدیا).
یافته های این پژوهش نشان داد احساس تنهایی با سطح آنتی بادی های CMV و نه آنتی بادی های EBV و همچنین با کلاستر درد، افسردگی، و خستگی ارتباط داشت. مؤلفان نتیجه گیری کردند که احساس تنهایی می تواند باعث افزایش ریسک immune dysregulation گردد و همچنین از بین رفتن تنظیم دستگاه ایمنی می تواند به عنوان مکانیزم میانجی احتمالی در تأثیر تنهایی بر افسردگی مطرح شده است اما نتایج برای اثر غیرمستقیم تنهایی بر درد یا خستگی معنادار نبوده است.
این نتایج حداقل به ما می گویند که برای افرادی که در دوره پس از درمان سرطان سینه قرار دارند، احساس تنهایی می تواند موجب عدم تنظیم سیستم ایمنی گردد و علاوه بر آن شاید احساس تنهایی در افراد عادی نیز با فعالیت سیستم ایمنی مرتبط باشد.

احساس تنهایی موضوع پیچیده ای است. اما اگر دوست دارید در مورد نحوه پذیرش یا کنار آمدن با تنهایی بیش تر بدانید. این بروشور را در سایت همکار ما ببینید.

دفعه بعدی که خواستید خانه ای را برای زندگی انتخاب کنید، البته اگر با قیمت های بالای اجاره خانه و … امکان انتخاب وجود داشته باشد 🙂 میزان “قابلیت پیاده روی” یا Walkability خانه را حتما در نظر بگیرید. میزان Walkability به صورت شاخصی تعریف می شود از اینکه در اطراف منطقه زندگی شما، چه تعداد مکان های خوشایند یا تفریحی وجود دارد (مثلا پارک) و چه قدر خیابان های اطراف محل زندگی شما مناسب هستند. پژوهش اخیری بر روی داده های جمع شده در سال 2005 در امریکا که بیش از 300 هزار نفر در 989 منطقه پرجمعیت و کم جمعیت در آن شرکت داشته اند نشان داد که افرادی که در مکان هایی بودند که پیاده روی را تسهیل می کردند، به طور کلی سالم تر بودند این سلامت با گزارش خود افراد و همچنین شاخص BMI که شاخصی از چاقی است نشان داده شده بود. با این حال، بر خلاف پیش بینی پژوهشگران، افرادی که در مکان های با قابلیت پیاده روی کم تر زندگی می کردند، از زندگی خود کم تر راضی بودند. به عبارت دیگر افرادی که در مکان های Walkable زندگی می کنند، سالم تر اند، اما شادتر نیستند!

برای مطالعه بیش تر به لینک پژوهش مراجعه کنید: