بایگانی برچسب‌ها : مراجع محور

همدلی کار ساده ای نیست

همیشه همه جا شنیدم و خودم هم معتقدم که پایبندی به تئوری درمان شخص محور کار ساده ای نیست، چرا که فقط یک سری تکنیک یا یک تئوری نیست. لازمه پایبندی به آن نوعی “رشد” شخصی است. رشدی که به خصوص در جامعه ما که برای “حق” و “درست” شاید ارزش بیش تری از انسان ها قائل است کار سخت تری است. بدون تعارف بگوییم، اکثر ما نصیحت شنیده ایم و نصیحت می کنیم؛ انسان ها را “باید” تربیت کرد. در فرهنگ ما انسان را کم تر موجود مثبتی می دانیم و بیشتر به بخش شیطانی وجودش توجه می کنیم که نیاز به اصلاح دارد. این ها با اصول تئوری راجرز در تناقض اند.

واقعی دانستن دنیای درونی فرد مبتنی بر یک اصل بی قید و شرط است: این که هر رفتاری، هر فکری، هر احساسی، هر اندازه ناهنجار و متناقض و بی منطق باشد، دلیلی دارد حقیقی و با ارزش.

حرف اصلی این است که اگر بخواهیم به عنوان یک درمانگر شخص محور، با مراجع خود همدلی کنیم، لازمه اش این است که دنیای درونی او را تمام و کمال واقعی بدانیم. این تمام و کمال فقط شامل تجربه های معمول که ما درک کنیم نمی شود، بلکه شامل تناقض ها و رفتارهای غیرعادی نیز می شود. واقعی دانستن دنیای درونی فرد مبتنی بر یک اصل بی قید و شرط است: این که هر رفتاری، هر فکری، هر احساسی، هر اندازه ناهنجار و متناقض و بی منطق باشد، دلیلی دارد حقیقی و با ارزش. این نقطه شروع همدلی است. هنگامی که مطمئن باشیم هر کیفیتی در یک انسان دلیلی دارد، توجیهی دارد، ارزشمند و قابل احترام است، می توانیم به آن فکر کنیم، می توانیم وارد دنیای درونی مراجع شویم و احتمالا شاید بتوانیم (فقط شاید) به تغییر آن، اگر خود مراجع بخواهد، کمک کنیم. این طرز تفکر فقط در اتاق درمان روی نمی دهد، اگر این طرز فکر ما شود، نگاه ما به انسان های اطرافمان هم تغییر می کند، به جرم تغییر می کند، به ناهنجار ترین خبرها تغییر می کند. در چنین فضای فکری، دیگر رفتارهای کودکان برای ما خنده دار نیست. دیگر نوجوانان را به خاطر “غیرعادی” بودن بعضی از حالاتشان تحقیر نمی کنیم و احتمالا پذیرش جملات کلی کلیشه ای مثل اینکه همه زن ها فلان هستند یا همه مردها بهمان هستند برای ما سخت می شود. اما چنین تفکری تمرین می خواهد. چگونه من که در طول سال های زندگی همیشه تمسخر و تحقیر برخی از انسان ها را یادگرفته ام و بدان عادت کرده ام، فقط با یک تغییر نظری این عادات را کنار بگذارم؛ این رشد شخصی کار سختی است.